آدم‌ها
بوهای‌شان را با خودشان می‌آورند
جا می‌گذارند
و می‌روند.

آدم‌ها
می‌آیند و می‌روند
ولی
توی خواب‌های‌مان می‌مانند.

آدم‌ها
وقتی می‌آیند
موسیقی‌شان را هم با خودشان می‌آورند
و وقتی می‌روند
با خودشان نمی‌برند.

جا نگذارید
هر چی می‌آورید را با خودتان ببرید.
به خواب آدم برنگردید
آدم‌های گیج ِ سر به هوا.

می‌بینی؟
بعضی دوری‌ها دوستی نمی‌آورد

مرسده

 دوستش دارم که بلده از من حرف بکشه، که ابهام‌آمیزترین جمله‌هامو می‌فهمه و از یه جمله‌ی ساده دوهزارتا معنی‌ه ابلهانه در نمی‌آره، که قبل این‌که دچار سوءتفاهم بشه می‌پرسه.
دوستش دارم که ادعاهای دهن‌پر کن نداره، که این‌قدر اعتماد به نفس داره که خودشو با کسی مقایسه نکنه.
دوستش دارم که دوست داشتنش مجوز این نیست که تو زندگیم دخالت کنه.
دوستش دارم که اگه بخوام می‌تونم همه‌چی رو، همه‌ی همه چی رو واسش تعریف کنم.
دوستش دارم که می‌گه من اون قسمت شخصیتشو دیدم که تا حالا کسی ندیده.
دوستش دارم که شش ماهه دوستم داره. 

 

تویی که لازم نیست هیچ کاری بکنی
که اون قدر نازنینی که فقط بودنت و سکوتت و لبخندت دنیا رو تبدیل به جای بهتر، خیلی بهتری می کنه
که بی نظیری و من رسمن عاشقتم و اون قدر دوستت دارم که نمی دونم چی کارت باید بکنم
تو که یه دونه ای
تولدت مبارک

خالی از عاطفه و خشم